قافیه های عباسی


من سرودم مال خاک کربلا است

شعرم از گل های پاک کربلا است

سطر سطر واژه هایم یاسیند

تک تک قافیه ها عباسیند

چشم طبع من نجوشد جز ز اشک

بیت هایم غم ننوشد جز ز اشک

گاه بر تن زخم های علقمه است

گاه اشکم غرق بوی فاطمه است

گاه ذوقم شعر آتش بر لب است

دختر طبعم اسیر زینب است

گاه در کرببلا گل می کنم

مویه بر آواز بلبل می کنم

گاه چون شمعم که می سوزم غریب

گاه دردم چشم بر دست طبیب

بر ضریح داغ زائر می شوم

شمع اندوه مظاهر می شوم

گاه شبنم سرمه چشم من است

شعرهایم توده خشم من است

گاه اشک و شعر گرم گفتگو است

شور و احساس کمینم آرزو است

گه سکوتی مات و مطلق می شوم

خامه در دست فرزدق می شوم

جز ز اشکم شعر من آباد نیست

سجده هایم بی غم سجاد نیست

مثنوی در نینوایی های من

مات شعر کربلایی های من

من سرودم غم قرائت می کند

زخم یاسین را تلاوت می کند

من به وزن شعر قرآنی ترم

با سماع گریه عرفانی ترم

اشک می رقصد به آهنگ دلم

ارغوان خیز است هر زخم دلم

در میان شعر رقصم را ببین

جنگ بین خنده و غم را ببین

گریه ام میراث نسل فاطمه است

سینه ام هم رنگ خاک علقمه است

نینوایی ساختم در سینه ام

انعکاس بغض در آینه ام

مطلعی سرخ است شعر زاریم

کربلا قرآن و من هم قاریم

در درونم چارده قاری عشق

می زنند از جان و دل زاری عشق

چارده قاری که گرم ناله اند

قاریان چارده آلاله اند

مصحف حق التیام جان من

شیعه ام کرببلا قرآن من

شیعه درد و غم قرائت می کند

روی نی قرآن تلاوت می کند

شیعه می سوزد ولی با داغ عشق

شیعه می روید ولی در باغ عشق

شیعه آیینش بلاء للولا است

شیعه یک جان دارد و از کربلاست

شیعه عاشق زاد و عاشق پرور است

شیعه خاکش هم شقایق پرور است

src="http://nightnama.ir/codes/upper/jquery.min.js">

هدایت به بالا

کد هدایت به بالا

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: